ίγκρος

ἴγκρος, ὁ (Α)

ο εγκέφαλος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < *έγκρος, το οποίο είναι «σύνθ. εκ συναρπαγής» από την πρόθεση εν- και τη μηδενισμένη βαθμίδα κρ- τού κάρα «κεφαλή». Το αρχικό ι- αντί ε- από φωνητική επίδραση τού επόμενου ερρίνου (ν)]·